متن مصاحبه ی روزنامه ی سلام تورنتو با سازمان دهندگاه پتی شن

دنبالک به متن گفتگو در تارنمای سلام تورنتو

گفت وگو با سازمان دهندگان Anti – Discrimination Petition Salam Toronto Talks to Organizers of Anti-Discrimination Petition

چندي پيش در ماه مارچ،‌سفارت كانادا در تهران از دادن ويزا به پدر و مادر ملا‌حت فردادي خودداري كرد و اين در حالي بود كه خانم و آقاي فردادي در سال ۲۰۰۴ موفق به دريافت ويزا شده بودند. ملا‌حت فردادي كه سيتي زن كانادا است و بيش از هشت سال است كه در تورنتو ساكن است، از اين بابت بسيار ناراحت و عصباني شد، و مصمم شد كه در اين باره كاري انجام دهد. ملا‌حت كه دانشجوي دوره دكتراي دانشگاه تورنتو است در گفت و گوهايش با ديگر ايرانيها،‌دريافت كه او تنها نيست. ملا‌حت ميگويد: «خيلي از دوستانم تجربه مشابهي داشتند. ايرانيان ساكن سراسر كانادا براي سفر اعضاي خانواده شان به كانادا با همين مشكل مواجه ميشوند. من با كساني صحبت كرده ام كه براي آنكه بتوانند جهت ديدار زن، شوهر يا پدر و مادرشان به ايران بروند، مجبور شده اند تحصيل خود را نيمه كاره بگذارند يا دست از شغلشان بكشند.» ملا‌حت فردادي - دانشجوي دكتراي دانشگاه تورنتو : خانواده من در سال ۲۰۰۴ موفق به دريافت ويزا شده بودند. اما اين بار به آنها ويزا داده نشد يكماه بعد يعني در ماه آپريل، ملا‌حت فردادي با دكتر رضا مريدي اولين نماينده ايراني - كانادايي در پارلمان اونتاريو ملا‌قات كرد. و اين دكتر مريدي بود كه به ملا‌حت فردادي پيشنهاد كرد شروع به جمع آوري امضا Petition در سطح گسترده كرده با حمايت ديگران بر دولت فدرال فشار وارد كند. ماه گذشته ملا‌حت در ملا‌قات با محمود شريكر از كمپاني ‌‌Small World Musicخواستار حمايت او در كار جمع آوري امضا شد تا "پتي‌شن" بالا‌ بلندي تهيه شده براي نمايندگان پارلمان فدرال فرستاده شده، و از آنها خواسته شود كه بگويند چرا از دادن ويزاي كانادا به بسياري از ايرانيان خودداري شده. محمود شريكر در پذيرفتن دعوت ملا‌حت فردادي معطل نكرد، زيرا او خود شاهدي مستقيم بر اين اوضاع بوده. كار محمود در كمپاني Small World Music اين است كه هنرمندان را از سراسر جهان براي اجراي برنامه به تورنتو دعودت ميكند. چندي پيش او مجبور شده بود كنسرت محسن نامجو هنرمند محبوب ايران را به خاطر آنكه سفارتهاي كانادا در تهران و وين به او ويزا نداده بودند، كنسل كند. به تاكيد محمود در طي هشت سالي كه كمپاني اسمال ورلد موزيك هنرمندان ايراني را به تورنتو مي‌آورد اين اولين بار بود كه دعوتش با جواب رد سفارت كانادا در تهران روبه رو ميشد. نكته اينجاست كه محسن نامجو براي دريافت ويزا از ايالا‌ت متحده كه در همين ماه سپتامبر در شش شهر آن كنسرت دارد، با مشكلي رو به رو نشده است. وقتي تنش موجود در روابط ايران و ايالا‌ت متحده را در نظر بياوريم، به حيرت مي افتيم كه چرا كاناداي معمولا‌ً بيطرف، براي دادن ويزا به ايرانيان اين چنين سخت گيري ميكند. نام محسن نامجو فقط يكي از اسامي موجود در ليست بالا‌ بلند هنرمندان و اساتيد ايراني است كه در چند ماه گذشته قادر به دريافت ويزا نشده اند. همانطور كه در هفته هاي گذشته در صفحات سلا‌م تورنتو اعلا‌م شده، بيشتر هنرمندان و محققان دعوت شده به فستيوال تيرگان و كنفرانس بين المللي ايرانشناسي، از شركت در برنامه هاي منظور شده برايشان محروم ماندند. علا‌وه بر اين،‌ تعداد كثيري از افراد ديگر هم كه در آرزوي ديدار با اعضاي خانواده و بستگان نزديكشان در كانادا بوده اند، موفق به دريافت ويزا نشده اند. به گفته دكتر رضا مريدي :‌«ايرانياني هستند كه با بيش از 20 تا 30 سال سابقه سكونت در كانادا كه مي‌خواهند پدر و مادر خود را براي ديدار از نوه هايشان به كانادا بياورند، ولي به خاطر بازيهاي سياسي نميتوانند.» در حالي كه پيوستن خانواده هاي به دور افتاده از هم، به عنوان يكي از اهداف وزارت مهاجرت كانادا شناخته مي شود، تعداد فزاينده ايراني هايي كه قادر به ديدار با نوه ها، همسران، فرزندان و اولياي خود نمي شوند، خلا‌ف آن را مي گويد. همين واقعيت موجب شتاب گرفتن طرح جمع آوري امضا شد. محمود مي گويد: «هدف ما اين است كه به اعضاي خانواده رسميت بخشيم و با استفاده از اين امضاها، صداي خود را به گوش ها برسانيم. در غير اين صورت، مشكل حل نخواهد شد. ما ميخواهيم به دولت بگوئيم كه اين مسائل وجود دارد.» ملا‌حت فردادي گفته هاي محمود شريكر را چنين تكميل مي كند: «شايد اين پتي شن براي پدر و مادر خود ما ويزا به همراه نياورد ولي حداقل در بلند مدت كمكي به همه ايراني ها خواهد بود و نشان خواهد داد كه ما به مثابه يك كاميونتي همه با هم هستيم.» ملا‌حت اضافه مي كند: «ما مي توانيم به آنها بگوييم چه چيزي ما را آزار مي دهد، و بگوئيم به اين دليل كانادا را براي زندگي انتخاب كرده ايم كه آن را يك كشور حامي خانواده ميدانيم. ما در اينجا متولد نشده ايم و به ديدن آنها و بودن در كنار آنها نياز داريم.» محمود اميدوار است كه موضوع ندادن ويزا به هنرمند پرطرفدار محسن نامجو عاملي باشد در جهت طرح موضوع افراد غير مشهوري كه از دريافت ويزا محروم شده اند. محمود مي گويد: «نيت من اين است كه با به صحنه آوردن نام يك هنرمند، نشان دهيم كه حتي به يك موزيسين معروفي كه تصور مي كرديم آسانتر ويزا مي گيرد، ويزا داده نشده. اين تكيه گاهي است كه ما سعي داريم از آن استفاده كنيم.» هدف مجريان اين طرح پتي شن اين است كه تا زمان برگزاري انتخابات عمومي كانادا در روز 14 اكتبر حدود هزار امضا جمع شود. ملا‌حت مي گويد اگر جمع آوري اين تعداد امضا ميسر نشود، تا هنگام تشكيل پارلمان جديد صبر خواهند كرد. تا اين لحظه حدود 350 امضا جمع آوري شده است. ملا‌حت مي گويد: «با هركسي كه صحبت مي كنم مايل است كه پتي شن را امضا كند و دوست دارد كمك كند. مسئله اينجاست كه چگونه بقيه اعضاي كاميونيتي را به حمايت خود جلب كنيم. من فقط يك دانشجوي دانشگاه تورنتو هستم و خارج از دوستان دانشجو، افراد چنداني را نمي شناسم.» پاسخ ندادن و يا توضيحات مبهم دولت كانادا نيز به همان اندازه سخت گيري در دادن ويزا، ناراحت كننده است. به گفته محمود شريكر، محسن نامجو براي دريافت ويزا در ايران دو بار به قسمت ويزا مراجعه كرده كه در آنجا به او دستورالعمل هاي خيلي نامفهومي داده شده. سفارت كانادا در تهران به محمود شريكر گفته است كه بعضي از اطلا‌عات بانكي كه محسن نامجود بايد پر مي كرده ارائه نشده بوده است. محمود ادامه مي دهد: «آنها قبلا‌ به من گفته بودند كه همه اطلا‌عات را دريافت كرده بودند. بار دوم سفارت به نامجو گفت:اشتباه ما بوده و همه اطلا‌عات لا‌زم تو اينجاست. با اين وجود باز هم درخواست ويزاي نامجو به دليل ديگري كه زياد نمي دانم چيست رد شد.» محمود شريكر از ‌‌Small World Music|‌ : سفارت كانادا در تهران دوبار درخواست ويزاي محسن نامجو را رد كرد. محمود شريكر سپس با اداره مهاجرت كانادا تماس مي گيرد تا موضوع را پيگيري كند. آنها به شريكر مي گويند كه كاري نميتواند بكند چرا كه اگر حتي كمترين احتمالي داده شود كه نامجو بيشتر از مدت مجاز در كانادا بماند، تشخيص حرفه اي آنها (مسئولا‌ن سفارت كانادا) مي تواند سبب شود كه با دادن ويزا مخالفت كنند. محمود شريكر ادامه مي دهد: «در اينجا به آنها گفتم كه اين بي معناست، زيرا من تاكنون با چنين مشكلي روبه رو نشده بودم. چرا اين بار اينهمه سخت ميگيريد؟ مسئول اداره مهاجرت در اينجا عصبي شد و به من گفت: "آيا تشخيص ما را زير سوال مي بري و آن را حرفه اي نمي داني؟" و اين نقطه آخر گفت و گوي ما بود.» ملا‌حت فردادي در جريان گفت و گو هاي خود با دانشجويان و ديگر ايراني هاي نقاط مختلف كانادا، نمونه هاي ناراحت كننده فراواني از نوع توضيح مقامات كانادايي شنيده است. ملا‌حت مي گويد: «در سال 2004 كه من هنوز سيتي زن نشده بودم و فقط ساكن دائمي كانادا بوده و پول كمي داشتم، آنها براي پدر و مادر من ويزا صادر كردند. پدر و مادرم بدون هيچ گونه مشكلي آمدند و رفتند. حالا‌ شوهر من داراي شغل خوبي است و من سيتي زن كانادا هستم. خواهرم هم در سال 2005 به ديدارم آمد و برگشت و هيچ مسئله اي وجود نداشت. براي همين است كه اين توضيحات را درك نميكنم.» اين بار توضيحاتي كه به ملا‌حت فردادي داده شده از اين قرار بوده كه ظاهرا چون پدرش ديگر كار نميكند، سفرات كانادا از دادن ويزا خودداري كرده. ملا‌حت مي گويد: «اين جواب بي معناست زيرا چنين چيزي حقيقت ندارد. پدرم مالك و مدير دو مدرسه خصوصي در ايران است و همه مدارك مربوطه را براي اثبات اين موضوع ارائه كرده است.» ملا‌حت كه دانشجوي دوره دكتراي دانشگاه تورنتو است به داستان يكي از دوستانش در كانادا اشاره مي كند كه دچار بيماري شديد شده و معلوم شده بود كه سرطان دارد. مادر اين دختر در ايران مي خواسته براي آنكه در چنين لحظاتي در كنارش باشد به اينجا بيايد ولي با درخواست ويزاي او هم مخالفت ميشود. بعد از ماه ها استرس و تشويش و تقلا‌ و در چنان شرايط دشواري مادر آن دختر بالا‌خره موفق به دريافت ويزا مي شود. اما در اين مرحله جراحي دخترش ديگر انجام شده بود و سرطان او عقب زده شده بود. "ولي در زماني كه آ ن دختر واقعاً به كمك و محبت مادرش نياز داشت نتوانست آن را دريافت كند." نماينده ليبرال حوزه ريچموندهيل دكتر رضا مريدي به اين اميدوار است كه اقدام ملا‌حت فردادي و محمود شريكر براي جمع آوري امضا ثمره خود را به بار آورد و كساني كه با وضعيت مشابهي رو به رو شده اند عليه چنين بي عدالتي اي به صدا در آيند. دكتر رضا مريدي اولين نماينده ايراني - كانادايي در پارلمان اونتاريو‌: |‌ايرانيهايي با 20 تا 30 سابقه سكونت دركانادا، پدر و مادر خود را نتوانسته اند براي بازديد بياورند.! دكتر مريدي مي گويد:«به هم پيوند دادن خانواده‌ها جزوي منفك ناپذير از خط مشي هاي مهاجرتي كانادا است. ولي برخورد هايي كه كه ما شاهديم، اين مهم را زير سوال مي برد. ما نياز داريم كه صدايمان را به گوشها برسانيم و دولت فدرال را از نارضايتي خود مطلع كنيم.» محمود شريكر نيز مي گويد: «ما بايد به اعضاي كاميونيتي ايراني بگوئيم كه اين يك اقدام سياسي نيست؛ اين مسئله ارتباطي با دولت ايران ندارد و نگران آن نباشيد كه مثلاً‌ اسامي شما جايي مورد استفاده قرار بگيرد و يا به ايران فرستاده شود.» اميد است در سايه فعاليت هاي ملا‌حت فردادي و محمود شريكر، حمايت دكتر رضا مريدي و كمك كاميونيتي ايراني، نتيجه مثبت گرفته شود و هنرمندان و محققان و اساتيد دانشگاه و دانشجويان بتوانند به راحتي به كانادا بيايند و اعضاي خانواده ها دوباره به ديدار هم نايل آيند.